تعریف مفهومی سکوت سازمانی از دیدگاه ون‌داین

سکوت سازمانی Organizational Silence : سکوت سازمانی پدیده‌ای است که در آن کارکنان سازمان به علل مختلف از اظهار نظر در مورد مسایل سازمان خودداری کرده وسکوت اختیار می‌کنند. سکوت یک علامت بسیار مهم بیماری، استرس، پیری، افسردگی یا ترس در سازمان به‌شمار می‌رود و مدیران باید در اولین فرصت عامل آن را ردیابی و برطرف نمایند. بی توجهی به این موضوع می‌تواند سبب اتفاقات وخیم تر و حتی مرگ سازمان شود.

انواع سکوت سازمانی : سکوت مطیع سکوتی است که افراد از سر ناچاری و انفعال شرایط را می پذیرند. سکوت تدافعی هم که براثر ترس اتفاق می افتد. سکوت دوستانه این است که افراد سکوت پیشه می کنند که عرصه برای دیگران باز شود.

سکوت مطیع Disregardful Silence : امتناع از بیان ایده‌ها از روی اطاعت و تسلیم که نشان‌دهنده یک رفتار بی‌اعتنایی از جانب کارکنان است که امید به بهبودی در آنها از بین رفته است. این کارکنان تمایلی به تلاش برای صحبت، مشارکت یا تلاش برای تغییر وضعیت ندارند.

سکوت تدافعی Defensive Silence :پندر و هارلوز برای نخستین بار به این نوع سکوت اشاره کردند. سکوت خاموش یا تدافعی یعنی امتناع و خودداری از ارائه ایده ­ها به دلیل ترس و به­ منظور حفظ خود، چراکه صحبت کردن در این حالت اساساً امری ناپسند و نامطبوع است.