روشها و ابزارهای جمع آوری دادهها در پژوهش
نسبت دادن اعداد برای بیان ویژگیهای یک پدیده را اندازه گیری (Measurment) مینامند.
سطوح اندازه گیری:
1. اسمی (کیفی / مقولهای) Nominal
_ طبقه بندی براساس دارا بودن یا نبودن یک صفت یا ارزش میباشد (کارمندان زن – کارمندان مرد).
_ فقط میتوان محاسبات مربوط به نما و فراوانی را در مورد آنها انجام داد
2. ترتیبی (رتبهای)Ordinal
_ به طور نسبی شدت و ضعف و اندازه صفت یا ترجیحشان مشخص میگردد. طبقه بندی مدیران براساس سطح تحصیلات 1، 2، 3، ...
_ فراوانی، نما، میانه و ضریب همبستگی اسپیرین و چارک متوسط.
3. فاصلهای Interral
_ فاصله بین واحدهای اندازه گیری مشخص است. درآمد کارکنان در مقایسه با کمترین درآمد.
_ فراوانی، نما، میانه، میانگین، واریانس، انحراف معیار و ضریب همبستگی رتبهای و پیرامون.
4. نسبی Ratio
_ میتوان تفاوت میان مقولات آن را به طور دقیق کمی کرده و با عدد نشان داد. (وزن، سن، میزان درآمد).
_ کلیه عملیات آماری و ریاضی.
در مقوله ی سطوح اندازه گیری، نکات ذیل مهم می باشد:
_ وقتی یک پژوهشگر ناگریز به مقایسه پدیدهها است، اندازه گیری در سطح اسمی، کمتر از همه سودمند است.
_ اندازه گیری ترتیبی سودمندتر از اندازهگیری اسمی است.
_ اندازه گیری فاصلهای بسیار مطلوب است.