انتخاب رویکرد مناسب معادلات ساختاری برای تحلیل داده ها

حال این موضوع مطرح است که محققی که قصد استفاده از معادلات ساختاری را دارد بهتر است از کدام نسل برای تحلیل داده های خود استفاده کند. به بیان دیگر با استفاده از کدامیک از رویکردهای SEM،‌ نتایج تحلیل داده ها صحیح و معتبر است.

معیارهای انتخاب رویکرد PLS برای معادلات ساختاری (SEM)

معیار اول

1- اولین معیار برای انتخاب روش های PLS وجود متغیرهای پنهان با شاخص های سازنده در مدل پژوهش است. چنانچه مدل محقق حاوی این دسته از متغیرها باشند، وی مجبور به استفاده از روش PLS   است زیرا در رویکردهای نسل اول چنین قابلیتی تعریف نشده و متعاقبا نرم افزارهایی مانند LISREL    و AMOS    نیز ناتوان در ترسیم سازه ها با شاخص های سازنده می باشند.

معیار دوم

2- معیار دوم به وجود متغیرهای پنهان مرتبه دوم به بالا در مدل پژوهش مربوطه است. این نوع متغیرها زمانی استفاده می شوند که محقق یک متغیر پنهان را در بیش از دو سطح به کار برد. در این صورت بهتر است که وی از روش   PLS استفاده کند.

معیار سوم

3- معیار سوم آشکارترین معیار انتخاب روش  PLS برای تحلیل داده هاست. فرآیند انجام تحلیل داده ها در روش   PLS و نرم افزارهای مربوطه مثل Smart PLS    به گونه ای طراحی شده است که حساسیت به حجم نمونه به حداقل برسد. به همین ترتیب نرمال بودن توزیع داده ها نیز مانعی برای استفاده از PLS   محسوب نمی شود در حالیل که یکی از پیش شرطهای استفاده از روش های نسل اول، نرمال بودن توزیع داده هاست.

معیار چهارم

4- معیار چهارم اشاره به مدل (مدل مفهومی) دارد که برای طرح فرضیه های خود از آن استفاده نموده است. اگر این مدل در مراحل اولیه توسعه باشد بدین معنی که با تازگی معرفی شده و متعاقبا تئوری های پیشین زیادی برای تایید آن وجود نداشته باشد، محقق بهتر است که از روش PLS برای تحلیل این مدل استفاده کند. روش های نسل اول که نقطه قوت آنها در تایید مدل با استفاده از معیارهای برازش مدل است، بیشتر در تحلیل مدلهایی به کار می روند که نظریات پیشین برای تأیید آنها به وفور موجود باشد ( مدل در مرحله بلوغ باشد) و محقق قصد بررسی تأیید این نوع مدل ها در جامعه آماری مورد نظر خود را داشته باشد.